zondag 30 juli 2017

10 gewoontes waaraan je merkt dat je mama bent (ook als de kinderen niet in de buurt zijn)

Als moeder ben je constant met je kinderen bezig. Maar ook als die kleine sloebertjes even uit het zicht zijn, verander je niet plots in je oude - kinderloze - zelve. Ik betrap mezelf constant op vastgeroeste moedertrekjes, terwijl ik slechts zelden een halve minuut kinderloos ben.
Merk vooral op hoe vaak jij bevestigend knikt, bij het lezen van deze gewoontes! :-)

Hoe 'mama' ben jij als je kinderloos bent?


Als er een buggy in de buurt staat, ga je daar standaard mee wiegen. Daar hoeft geen baby in te liggen, een hoopje vuile kleren wiegt ook prima. In de Colruyt een vriendin tegen het lijf lopen roept steevast diezelfde reflex op. Daar sta je dan: gezellig te tetteren terwijl je je boodschappen in slaap wiegt.


In de douche gebeurt het wel eens dat je je eigen schouder een kusje geeft. Zo'n bloot velletje dicht bij je gezicht is uiteraard onweerstaanbaar.

Een uur na kinderbedtijd merk je op dat je nog steeds naar Nickelodeon Junior zit te kijken. Net zoals toen je in de auto luidkeels meezong met Mega Mindy. Pas bij het aankomen op bestemming besefte je dat je evengoed iets anders had kunnen opzetten.

Als je ergens tegen loopt, zeg je hardop en met gekke intonatie 'BOEM PATAT!'. 'Excuseert u mij', had ook gekund.

Ook tegen andere volwassenen omschrijf je je plasbehoeften als 'ik moet pipi doen'. En stiekem giechel je op toilet, omdat je beseft dat je woordenschat heel erg back to basic is.

Elk moment van stilte is zo'n zeldzaamheid dat het haast ongemakkelijk wordt. Je trippelt op je kousen en zegt geen enkel woord hardop. Na elk klein geluidje, verwacht je een kind dat huilend wakker wordt.

Je toiletdeur staat standaard open, om geen onnodige paniek te veroorzaken. Buitenshuis moet je er jezelf steeds aan herinneren dat je de deur deze keer misschien beter wél sluit.

Het is niet de eerste keer dat je jezelf betrapt terwijl je liefdevol over je buik staat te wrijven, terwijl de bevalling toch al even - euh, zo'n jaar of 2 - geleden is.

Tijdens een dagje me-time* (*shoppen!) loop je de hele dag in de kinderafdelingen. 's avonds is de buit duidelijk: geen stuks voor jezelf, een hele nieuwe garderobe voor de kinderen.

Het wordt al helemaal onmiskenbaar als je je man tijdens een romantische tête à tête liefdevol 'papa' noemt. Toch geniet je van dit kinderloze moment. Al praat je wel de hele avond over, juist ja, de kinderen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten